I only wished to be something beautiful through my music… Through my silent devotion… ~ Nightwish, Oceal Soul ~

Είμαι απλά μια έφηβη, με μεγάλες αγάπες όμως. Μία από αυτές είναι η Ιαπωνία. Πολλές φορές ονειρεύομαι να ζήσω εκεί –Τόκιο: Η πόλη των ονείρων μου –Μ' αρέσει η ιαπωνική μουσική, οι ιαπωνικές σειρές, η ιαπωνική κουλτούρα και είπα να μοιραστώ αυτήν την αγάπη μαζί σας όπως και ότι άλλο εγώ θεωρώ όμορφο… Εκτός αυτού όμως εδώ θα δεις και πράγματα που με ενοχλούν καθώς και την γνώμη μου για ότι συμβαίνει γύρω μας που με επηρεάζει.

Δευτέρα 18 Ιουνίου 2012

Βιαστικό πουλί του νότου ~ Στάθης Δρογώσης & Γιάννης Κότσιρας

Όπως καταλάβατε... Μοιράζομαι μερικά από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια... 

Βιαστικό Πουλί Του Νότου

Στίχοι: Στάθης Δρογώσης & Μανώλης Φάμελλος
Μουσική: Στάθης Δρογώσης
Πρώτη εκτέλεση: Στάθης Δρογώσης & Γιάννης Κότσιρας ( Ντουέτο )


Η μέρα τρέμει στη γη που μένω
Χίλια σύννεφα κλαίνε
Δεν είσαι εδώ

Τον άδειο κόσμο
Κοιτάζω έξω
Όσο πίσω κι αν τρέξω
Δε θα σε βρω

Κάποτε ήσουν πληγωμένη
Βιαστικό πουλί του Νότου
Δεν μπορούσες να πετάξεις
Δεν μπορούσες να ξεχάσεις

Σ` ένα άδειο σπίτι
Σαν παραμύθι
Έχτισες στην καρδιά μου
Ζεστή φωλιά
Μα τώρα ξέρω τα παραμύθια
Τα νικάει η συνήθεια, η λησμονιά

Κάποτε ήσουν πληγωμένη
Βιαστικό πουλί του Νότου
Δεν μπορούσες να πετάξεις
Δεν μπορούσες να ξεχάσεις

Η μέρα τρέμει στη γη που μένω
Όλα μοιάζουν να λένε
Δεν είσαι εδώ

Καπνός και σκόνη
Δεν ανασαίνω
να το τέλος γραμμένο πια τι ζητώ

Κάποτε ήσουν πληγωμένη
Βιαστικό πουλί του νότου
Δεν μπορούσες να πετάξεις
Δεν μπορούσες να ξεχάσεις!

Senor ~ Πυξ Λαξ

 Πυξ Λαξ - Senor (Tales of Yankee Power) 

Senor, Senor
Μήπως ξέρεις να μου πεις
πού πηγαίνεις ποιον θα βρεις
Στο όνειρο μου σε έχω ξαναδεί
και νομίζω ότι ζεις ακόμα εκεί

Senor, Senor
Πού να κρύβεται κι αυτή
με ποιον να 'ναι πού να ζει
Βαρέθηκα την πόρτα να κοιτάω
για ποιο ψέμα και ποια αλήθεια ξενυχτάω;

Έχει γίνει ο αέρας σιδερένιος σταυρός
Σαν αυτό που κρατούσε ο γυμνός της λαιμός
Κι αυτή η φάλτσα ορχήστρα παίζει σαν να γελά
Μοιάζει να με φωνάζει και να μην με ξεχνά

Senor, Senor
Ζω σ' αυτό το σπασμένο βαγόνι
μ' ένα δράκο που σκοτώνει
Με καλώδια κρατιέμαι ζωντανός
έχω αλλάξει και η ζωή με θέλει αλλιώς

Senor, Senor
Ό,τι έχει μείνει από μένα
στο πάτωμα θέλω απλώς να μαζέψω
Δώσε μου ακόμα ένα λεπτό
κι είμαι έτοιμος αν είσαι εσύ κι εγώ

Senor, Senor
Ζω σ' αυτό το σπασμένο βαγόνι
μ' ένα δράκο που σκοτώνει
Με καλώδια κρατιέμαι ζωντανός
έχω αλλάξει και η ζωή με θέλει αλλιώς.

Patrizio di Renzo Fashion Photography
Έχω αλλάξει... Και η ζωή... Με θέλει αλλιώς...

Διαλεκτική της Ελευθερίας ~ Άγγελος Τερζάκης

Αν η ιδέα της ελευθερίας περνάει τέτοια κρίση στην εποχή μας, είναι γιατί δεν θελήσαμε να καταλάβουμε κάτι απλό αλλά και δυσάρεστο ίσως: πως είναι ασκητική έννοια. Η τρυφή και η σπατάλη δεν της πάνε. Σε χρόνια όπου οι εξωτερικοί πειρασμοί ήταν λίγοι, η αξίωση της ελευθερίας μπορούσε εύκολα σχετικώς την αυτεπίγνωση, ν'αντιπατήσει και ν'αντισταθεί στις διαλυτικές επιδράσεις. Δεν γίνεται όμως να είμαι ελεύθερος καταμεσίς σ΄έναν κόσμο που κάνει τη ζωή παρανάλωμα του πιο χοντρού ευδαιμονισμού. Το βάρος τότε μετατοπίζεται από την αξίωση για ελευθερία στην αξίωση για ηδονή, ο καθένας ξεπουλιέται, γίνεται εξάρτημα των δυνάμεων που του τάζουν την τρυφή, την αφθονία. Εξάρτηση όμως και ανεξαρτησία αποτελούν αντίφαση. Ζούμε τη σύγκρουση ελευθερίας και κοινωνίας της αφθονίας ή τουλάχιστον καταναλωτικής.
[...] Δε γίνεται να είμαι εξωτερικά ελεύθερος όταν δεν είμαι κι εσωτερικά ελεύθερος. Η πλάνη του κόσμου μας σ' αυτό συνίσταται. Νομίζει πως την ελευθερία την αγοράζεις. Ένα παράδειγμα: Όλοι συμφωνούμε πως μέσα σε συνθήκες οικονομικού καταναγκασμού δεν νοείται πολιτική ελευθερία, ποιος όμως αναρωτιέται αν οποιαδήποτε αύξηση του εισοδήματος, οποιδήποτε ανέβασμα του βιοτικού επιπέδου, είναι παράγοντες ελευθερίας; Δημιουργείται η ψευδαίσθηση της ελευθερίας, επειδή ο καθένας μπορεί - με αντίτιμο όμως απροσδιόριστο - ν' αποκτήσει ό,τι του χρειάζεται. Στην ανισοζυγία ωστόσο αντιτίμου - παροχής βρίσκει καταφυγή και τρυπώνει ο δαίμονας του εξανδραποδισμού.
Όταν, για να σου προκαλέσει την εντύπωση πως ικανοποιείς τις ανάγκες σου, πετυχαίνει να σου δίνει τόσα ώστε να σε διαφθείρει, με την έννοια να αποκτάς όλο και μεγαλύτερες ανάγκες, τόσο σε δένει στον αδυσώπητο μηχανισμό ενός φαύλου κύκλου. Σου έχει προκαλέσει την δίψα της απληστίας αφού πριν πέτυχε να σου τη βαφτίσει «πολιτισμό». 
Όλη η λογική της καταναλωτικής κοινωνίας σ' αυτό έγκειται. Είναι μια κατάσταση πίθου των Δαναϊδων, που πέτυχε να δημιουργήσει ορισμένη ψυχολογία και μετέβαλε την υφήλιο σε αγορά. Άνθρωποι καθώς εμείς, που έχουμε για κυρίαρχο γνώρισμα μας το να είμαστε «πελατεία», ξεγελάμε τον εαυτό μας όταν ισχυριζόμαστε πως γνοιαζόμαστε και για την ελευθερία μας. Αφού πρώτα γίναμε εξαρτήματα, σκύβουμε έπειτα με εμβρίθεια, αξιώσεις μεταφυσικής βαθύνοιας, πάνω στο πρόβλημα της «ελευθερίας». Ούτε που αναρωτιόμαστε αν προσπαθούμε να συμβιβάσουμε έτσι τα ασυμβίβαστα. Μετατοπίζουμε το θέμα στο πολιτικό επίπεδο, σάμπως τα δύο επίπεδα να ήταν άσχετα μεταξύ τους. Σάμπως να γίνοταν ποτέ ο σκλάβος στο ένα, να ήταν αφέντης στο άλλο. 
Δε βλέπουμε λοιπόν πως πρόκειται για το ίδιο και το αυτό σύστημα; Εκείνο που μας αγοράζει με τη μέθοδο της αφθονίας, το κάνει για να μας έχει πελατεία του μόνιμη, πειθήνια, στρατολογημένη αλύτρωτα. Η τεχνολογία, παραγωγικός μηχανισμός του καταναλωτισμού, οπλίζει το χέρι του αφέντη, όχι του δούλου. Τον δούλο τον φορτώνει αδιάκοπα με καινούργια εφόδια ώστε να γίνεται όλο και πιο βαρύτερος, πιο δυσκίνητος, ασήκωτος: δηλαδή όλο και πιο ακίνδυνος για τον αφέντη. Οι καλοαναθρεμμένοι υπήκοοι της Κίρκης ποτέ δεν θα της αμφισβητήσουν την εξουσία της, γιατί δε τους «συμφέρει». Δεν θα γίνουν ποτέ ελεύθεροι. Ευτυχία τους λένε την σκλαβιά τους. 
Διαγράφεται έτσι για τον άνθρωπο ένα μέλλον αινιγματικό. Άλλοτε, για να τον υποδουλώσουν, τον καταπίεζαν, τώρα τον αγοράζουν. Ο εξουσιασμός τελειοποίησε τα μέσα του, τα έκανε ακατανίκητα. Δεν απομονώνει πια, για να τις συντρίψει μια μια, τις κεφαλές τις ανταρσίας, προσεταιρίζεται το πλήθος ολόκληρο των επίδοξων οπαδών της, το κατατάσσει στη δική του παράταξη. Και, για να λειτουργούν και οι ασφαλιστικές δικλείδες, δηλαδή η ναρκωτική ψευδαίσθηση, αφήνει να συζητούν ακαδημαϊκά για μεταφυσική ελευθερία, παράλογο, άγχος, επικοινωνία, αδιέξοδο, για όλα αυτά τα συναισθήματα που έχει ρίξει η αγορά η ευνουχισμενη από τους μακελάρηδες σκέψη του αιώνα. 
[...] Έτσι φτάνουμε στο ανήκουστο δίλημμα, που γίνεται αισθητό σ' όλη την ωμότητα του μόνον όταν διατυπωθεί σχηματικά, στεγνά: Ελευθερία ή πρόοδος; Αφού ο άνθρωπος αλλοτριώνεται από την καλοπέραση όπως αλλοτριώνεται κι απ΄ την πείνα, μια μόνο λύση, θεωρητικά τουλάχιστον, απομένει: Να γίνει νοητό πως η ελευθερία είναι έννοια ασκητική. Να το πάρουμε απόφαση. Για να εξασφαλίσεις τις προϋποθέσεις της ανεξαρτησίας σου, πρέπει να έχεις όσο γίνεται λιγότερες ανάγκες. Πρότυπο δύσκολο, όχι σε όλους προσιτό, που μοιάζει οπισθοδρομικό, αλλά πως αλλιώς θα ξεφύγεις από το οργανικό δουλεμπόριο; Ας προσθέσουμε, για να έχουμε τέλεια επίγνωση της αλήθειας, ότι οι παλιοί ασκητικοί ήταν πολύ λιγότερο αυστηροί και ανυστερόβουλοι. Ο νεοασκητισμός, που τον απαιτεί η αξίωση της ελευθερίας μας, τι τάζει; 
Το αίσθημα της ελευθερίας. Ας προσθέσουμε, αν θέλουμε, και την αξιοπρέπεια, τη βαθύτερη συνδιαλλαγή με το φαινόμενο της ζωής. Πολύ άπιαστα ιδανικά όλα αυτά, το παραδέχομαι, είτε όμως μας αρέσει είτε όχι, σ' αυτό το δίλημμα θα κληθούμε αύριο να απαντήσουμε. Κι από την απάντηση που θα δώσουμε, θα φανεί αν η ιδέα της ελευθερίας ήταν αίτημα γνήσιο ή αυταπάτη. Αλήθεια ή ψευτιά.

 



Κυριακή 17 Ιουνίου 2012

Κόκκινο Φιλί ~ Μπλε



Στίχοι

Ρίχνω μια ευχή δεν ακούς κι όμως είσ' εκεί
πιάνω τη σιωπή και τη σπάω μα δεν είσ' εκεί
κρίμα που να βρω λίγο φως να σ' ονειρευτώ
πες μου κάτι απλό που να μοιάζει αληθινό

Όλα εσύ μόνο εσύ κόκκινο φιλί
μια γλυκιά μουσική μας κρατάει μαζί
Όλα εσύ μόνο εσύ κόκκινο φιλί
όλα εσύ πάντα εσύ μόνο μόνο εσύ

Ήρθες σαν γιορτή απίστευτο σε θέλω πιο πολύ
ήρθες σαν γιορτή κρυφακούν γύρω σου θεοί
πες μου πού να βρω πιο γλυκό κομμάτι να σκεφτώ
πες μου κάτι απλό που να μοιάζει αληθινό

Όλα εσύ μόνο εσύ κόκκινο φιλί
μια γλυκιά μουσική μας κρατάει μαζί
Όλα εσύ μόνο εσύ κόκκινο φιλί
όλα εσύ πάντα εσύ μόνο μόνο εσύ

Όλα εσύ μόνο εσύ κόκκινο φιλί...


Όλα εσύ.. Μόνο εσύ...
Κόκκινο φιλί.......................
Απίστευτο σε θέλω πιο πολύ...